18 Temmuz 2014 Cuma

all i need is love..

..and five cats
..and two dogs
.....

yaa.. sizle görüşmeyeli nüfus bu hale geldi.. aslında bugün itibariyle böyle oldu.. arkadaşlar! bugün itibariyle iki adet köpeğimiz oldu.. aslında 28 şubat'tan beri bizimle (yani balkonda) yaşayan paşa ve kontes (aslında benim gözümde prenses), onları alacağı sözünü veren yabancı sahiplendirme derneği üyeleri tarafından bu hafta içinde alınacaklardı.. ama ablam (gavur abla) pazartesi günü canım ülkeme geldiği halde, kendisine yolladığım iki adet hoş geldin mesajını, bir adet "can you get my messages?" mesajını, bir adet "haftaya cuma sabahı tatile gidiyorum, köpekler en geç perşembe evden çıkmalı.. we need to communicate.." mesajını, bu sabah yolladığım "köpek maması bitti.. ne kadar alacağıma karar vermeliyim, ne zaman alacaksınız köpekleri?" mesajını ve dünden beri sabah-öğlen-akşam saatlerinde yaptığım üç aramayı cevapsız bırakarak beni dellendirmeyi başardı.. anasının da telefonuna bu mesajları yolladım bu arada, ki kendisi kuaför, elektrik-su arızası, avukat, sigortacı, elektrikçi, veteriner gibi işlerinde bana muhtaçtır..

şimdiii.... asıl olayımız şudur.. ben bu köpeklere zaten yaklaşık beş aydır bakıyoum.. yani, köpek bakmanın yorucu olduğunu ama imkansız olmadığını biliyorum.. ve bu geri zekalılar, benim kuçuları sahiplendirirken kuçu başına yaklaşık 400 euro alacaklardı.. ama beni bu derece görmezden gelerek kamikaze yaptılar!! verir miyim len ben onlara günahımı bile!

aman yanlış anlamayın sakın beni.. ben onların tarafından bakınca görüneni yazdım.. benim tarafımdan olay iki gündür şu şekilde görünüyor: laan.. ben bu kuçuları yolladıktan sonra bu şekilde görmezden gelinirsem, hayvancıkların sağlığı-sıhhati hakkında bilgi alamazsam, nerede olduklarını, mutlu olup olmadıklarını öğrenemezsem, olumlu veya olumsuz yanıt alamazsam, bu hayvanlar sanki kıymetsiz birer malmış gibi taaaaa ebesinin örekesindeki ülkede sahipsiz kalmış olacaklar!!!!!! AMAN TANRIIIIMMM!!!!! ve jeton düştü.. ben buna sebep olmam.. hayvancıklarımı bilinmeze yollamam.. zaten onları kurtarmaya çalışrken düştüğüm denizde sarıldığım yılanlar değil miydi bu ablalar? ee.. sarılmıyom artık.. hııh!

kararsızlıktan kurtulduğum anda içimi öyle bir ferahlık ve mutluluk sardı ki sormayın gitsin sayın arkadaşlarım :) üstelik şu anda birden bire iki adet kocaman köpek sahibi olmak, haftaya çıkacağım dokuz günlük bodrum tatilimin iptali, her akşam iki kez köpek gezdirmek, manyak gibi tüy döken iyi huylu bir oğlan ve hiç tüy dökmeyen asabi bir kız sahibi olmak ve tabii ki bir başka semtte bir giriş katına taşınmak anlamına geliyor.. buna rağmen mutluyum :)

bir de size soruyorum.. siz olsanız, bebekliğinden beri sokakta baktığınız, ama zaman içinde insanlara karşı agresifleşen (ortaokul çocuklarının tekmeleri ve korkutmaları sonucu travmalara uğradıkları için) ve artık sokakta yaşarlarsa komşular tarafından hayati tehlikeye maruz kalacakları kesin olan bu köpekleri o kadınlarla bir avrupa ülkesine yollar mıydınız?

işte benimkiler