dönmemeli..

tatilden döndüm.. muhteşem 18 gün geçirdim ve ilk fırsatta biir bir anlatıcam.. gerçekten de biri gider, biri bakar durumu oluyor evden uzaklaşamayanlar için.. ama eylül de inanılmaz güzel bir tatil zamanı arkadaşlar.. ben koşullar (bkz. antalya'nın cehennem havası, okul başlayınca izne çıkamamak) gerektirdiği için ağustos'ta ve zaman zaman ter her bir tarafımdan süzülerek gezmek zorundayım her yıl..

bilenler bilir, bu yıl hayatımın ilk psikosomatik rahatsızlığını yaşadım.. ev hayatımdaki gerginlikler sonucu -ki tamamen elalemin derdidir beni geren- kalbimle boğazım arasına bir kedi gelip oturdu bu kış.. en yüksek makam buyurdu ki beni geren ortamlardan uzaklaşmalıymışım.. ve ben ne yaptım, salak gibi verdiğim karardan döndüm; halen kendi başıma yaşamaya başlamadım.. sebebi de mantıklıydı aslında; elin oğluna ikinci bir şans veriyoruz yeri geldiğinde, evin oğluna mı vermiycez.. ama yok, gerçekten de ilişkiler zor.. gitmiyorsa, yürütmek için çaba gerekiyorsa, debelenmek akıllıca değil.. zorlamadan ööööyle hafif devam etsin artık.. çok derin olmasa da olur değil mi.. evet.. kesinlikle öyle..

neyse işte.. tatilden döndüğüme pişmanım.. ama seve seve olmasa da, sevmeye sevmeye bu tatil bitecek, bu işe başlanacak.. ama asıl kararımdan döndüğüme pişmanım.. bak işte, yeni taşındık bu eve.. şimdi kalkıp buradan taşınmak çook daha zor.. eşşek kadar ev bulduk ilişkimize bir şans daha verelim diye.. iyi bi bok yememişiz anlaşılan.. yine de sıtkım sıyrılmış, "tutmayın beni hüleaayynn"a ramak kaldığını biliyorum an itibariyle..