ilk evcil kara delik denemesi hakkında

yazmaya başlarken rastgele modunda dinlediğim cd player'ımda karşıma çıkan ilk şarkının "it's the end of the world" olmasının sadece anlamsız bir rastlantı olması dileğiyle devrim'den gelen "10 eylül günü gezegenimiz yok olacak diyelim; o güne kadar neler yaparsın?" adlı mim'e icabetimdir..

bütün zamanımı dünyanın sonunu engellemeye harcamamak için beni neyin beklediğini bilmem gerek.. ayrıca bu fikri kabullenebilmek için de birkaç sorunun cevabına da ihtiyacım var..

işte bu süreç şu şekilde tecelli eder:

dünyanın sonu nasıl gelecek?

- diye mi? yoksa vogon gemisi dünyayı yok ettiğinde çıkan seslere benzer sesler çıkararak tatsız bir şekilde mi? ilk seçenekte, görüldüğü üzere, ses-seda yok.. efendi efendi bir anda bitiveriyor her şey.. muhtemelen de öyle olacak bu sefer.. ortada yıkıcı değil, yutucu bir sebep var sonuçta.. olsa olsa minik bir karadelikten minik bir “hüüp” duyulur birkaç kişi tarafından..

peki ne hissedeceğiz??

hiçbir şey tabii ki.. söz ettiğimiz şey öldürülmek değil ki (buraya birkaç cinayet şekli yazdım, ama sildim sonra.. pek hoş durmadı.. vahşi bir şekilde öldürülmüyoruz demek istemişim meğer..), bahsettiğimiz varken yok olmak.. durum değişikliği yani..

vee… sonra ne olacak???

şu bakımdan önemli bir soru.. olaydan sonrasını düşünmeli miyim, yoksa sadece dünyanın yok olmasına mı odaklanmalıyım.. bu durumda “sonra hiçbir şey olmayacak, sadece biraz daha yer açılacak uzayda” cevabını kabullendiğimi varsayıyorum..

eh şimdi bir nebze de olsa olabilecekleri sindirdim..

son 5 gün!!!!

aman Tanrııımmmmmmmmmmmmmmmmmmm!!!!!!!!!!!!

tamam.. tamam.. kabullenmiş gibi yapmaya devam ediyorum..

aslında çok fantastik cevaplar verebilmek isterdim bu soruya.. ne gibi mesela; işte o aklıma gelmiyor zaten :)

benim yapacağım şey çok basit, ama değişken de.. mutlu ederdim kendimi.. ne gerekiyorsa o şekilde hem de.. hayatımın son yıllarındaki tek yapmaya çalıştığım/yaptığım da o değil mi zaten.. mutlu olmak!

ilk aklıma gelen yüzmek.. doğanın içinde olmak, ama sevdiklerimle.. arkadaşlarım da aileleriyle olmak isteyebilir.. elimdeki kısa listeden yanımda olmak isteyen kim varsa onlarla giderdik..

bak değişti bile.. büyük balıklarla yüzmek.. ya da daha iyisi, zararsız balina cinsleri neredeyse hemen oraya gitmek.. uçak ve extresiyle karşılaşılmayacak kredi kartları gibi nimetlerden faydalanmak.. oohhhh… hayvanat-haşaratla daha bir içli dışlı olmak lazım ama.. yetmedi beraber yüzmek.. şuraya gitmek isterdim mesela, okuduğum olumsuzlukların hükmü olmazdı o zaman, zaten birkaç gün kalmış şunun şurasında..
sonra da yemek lazım.. ne istersem onu..
aşk lazım aşk.. sadece sex değil ama.. aşık olduğum insan kişisiyle sevişmek..

yahu baktım da, pek bir eksiklik yokmuş hayatımda, yok olmadan önce yapmak istediğim.. sadece ulaşmak için para biriktirdiğim şeyleri yapardım işte.. bir de dünyevi kaygıları hayatımdan tamamen atardım.. para-sağlıklı yaşam-gelecek gibi..

yemek hazırlarken annemi mimledim, real life'ta, mutfakta.. çok fena telaşlandı.. cevabı almak mümkün olmadı.. aklımdaki diğer kişiyi mimleme zamanıdır.. virgilius.. sen ne dersin bu duruma?

p.s. aklıma geldikçe bir yandan da "Allah korusun.." deyip durdum bütün gün.. annem ve birkaç kişi daha ilk tepki olarak "bu adamlar nasıl hepimizi riske atarlar ki? kimden izin almışlar? haa!!" dediler.. ama sonunda oy birliğiyle karar kıldık ki "bize bir şey olmaz yahu.. biz türk'üz.. "