hayatımın anlamı *

yok artık. .

on yıl önce 1 mayıs arifesinde hayatıma giren felisim 29 ekim arifesinde dünyayı terk etti..

birkaç yıl önce onu "evimizin direği, paşamız... ne kadar sevsek, ne kadar mükemmel hizmet etsek de yine de kendisine layık olamayacağımız, her sabah patilerini öpüp de güne başladığımız, gülcemalini bizden esirgemeyen, gerektiğinde bizi cezalandıran, pataklayan sevgili felis'imizdir kendileri...." diye tanıtmışım bir internet sitesinde.. hep badem gözlüydü canım felisim..

birkaç haftadır zaman zaman ciddileşen kalp yetmezliğinden muzdaripti, kurtulabilirdi, ama istemedi.. vardı bir bildiği herhalde.. hayriye yüzünden yapmamış olmasını umuyorum tabii ki..

her biri diğerinden hafif olan jetonumlarımdan birinin daha düşmesi tabii ki yine gecikti bugün.. üç-dört saat evdeki kedinin öldüğünü söyleyip durdum kendi kendime.. ta ki arkadaşım "bir yıldızın kaydığını" söyleyene -aslında hatırlatana- kadar.. aslında ne olup bittiğini ancak ondan sonra algılayabildim.. 'hayatımın anlamı' gitti evimizden, artık onu bir daha göremeyeceğim.. zaten hep dediğim gibi, insanlar bu yüzden ölenlerin ardından üzülüyorlar.. ama hayatımda ilk kez bugün mutfakta kendi kendime felisin ardından "oralarda yalnız başına ne yapar, ne eder şimdi yavrucuğum" derken buldum kendimi.. herhalde insanlar çocuklarını kaybedince böyle hissediyor olmalılar..

felisin kişiliğini en çok yansıtan fotoğrafla ona veda ediyorum.. tabii şimdilik.. ne de olsa kavuşuciiz bir gün paşamla :)

*felise seslenirken en çok kullandığım söz buydu.. umarım "gittiği yerde yün yumaklarının içinde yuvarlanıyor, burnunu ve ensesini kaşıtıyordur doyasıya" bir arkadaşımın söylediği gibi...