ferhan ve ben

ferhan şensoy serüvenim çoook uzun süre önce başladı.. hakkında hatırladığım en eski şey, "bir bilen" filmidir.. o zamanlar nedenini bilmediğim bir hayranlık duymuştum, kimseye söz etme ihtiyacı duymadığımdan da hayranlığımın sebebini tanımlamaya uğraşmamıştım.. şimdi anlıyorum ki film oldukça absürdmüş.. ve insan yedisinde neyse yetmişine de bunun en azından bir kısmını taşıyormuş..

sonra uzun bir süre hayatımda yoktu.. nasıl geri döndüğünü hatırlamıyorum, ama şunu biliyorum ki, o yaz kemer'de yaşadığımızdan olsa gerek, gece oraya dönmek zorunda hissediyorduk ve annemle son otobüsü kaçırmak pahasına "ingilizce bilmeden hepinizi I love you" ve "afitap'ın kosacı istanbul"u alıp "ferhangi şeyler"den sonra imzalattık.. ikincisini halen okumadım; şiir sevmiyorum.. fekat ilki sayesinde ferhan'ın kitaplarını da okumaya başladım..

zekasına hayran olduğum adamlara aşkımsı duygular beslemek eğilimim de o günlere dayanıyormuş meğer; adama bayılmaya başladım.. bir yandan da okuduğum kitapları bir koleksiyoncu titizliğiyle, okuma sırama göre her oyunda bir tanesini olmak üzere imzalatıyordum.. böylece hem tekrar görüşebiliyorduk, hem de kitaplarım eşsiz olabiliyordu.. bu arada ferhan 'baba'mın arkadaşı çıktı ve çocukluğumda onca şarkıcıyla, aranjörle tanışırken hissetmem gereken heyecanı "üç kurşunluk opera" sonrasında ferhan'la tanışırken ilk kez hissettim.. bir sonraki gelişinde sıradaki kitaba ek olarak kotumu da imzalamasını istedim; çok '80ler değil mi, ama o ne düşündüğünü çok belli etmeden yaptı.. daha sonraki gelişindeyse "demo'ya antalya'da bir dahaki sefere çarşaf imzalamak üzere!.." yazdığı ve yıllarca kıyamayıp en çok dört-beş kez giydiğim beyaz bir t-shirtle çıktım karşısına.. tabii ki t-shirt üzerimde değildi! ama artık beni hatırlıyordu, doğal olarak..

şimdiyse düşünüyorum da, aslında 'baba'mın bana yaptığı en büyük iyilik o değilmiş.. çünkü ferhan şensoy'a olan ilgimi kaybettim birkaç yıl önce.. fekat son günlerde üst üste üçüncü kez laf dönüp dolaşıp ona gelince ona dönmeye karar verdim bu akşam.. bu hafta içinde gidip bir ferhan şensoy romanı alacağım.. adam çook iyi yazıyor.. aramızın açılması da zaten tamamen andropoza tepkim nedeniyle olmuştu, sanatıyla uzaktan yakından ilgisi yoktu/olamazdı.. e kolay değil, kendimi bildim bileli andropozda olan bir babam vardı.. bir de ferhan'ı çekemezdim tam hayatımı bundan temizlemişken.. bir arkadaşımın ferhan'ı sırf bu yüzden eskisi kadar sevmediğimi öğrendiğinde tepkisi çok mantıklıydı ve uyanmamı başlatan şeydi: "kadınlar..!"

bakalım bu kez neler olacak..